زندگی نامه امام محمد باقر (ع)

زندگی نامه امام محمد باقر (ع)

دوشنبه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۳، ۱۰:۲۲ ب.ظ

نام مبارک امام پنجم محمد بود . لقب آن حضرت باقر یا باقرالعلوم است ، بدین جهت که : دریای دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکارا ساخت . القاب دیگری مانند شاکر و صابر و هادی نیز برای آن حضرت ذکر کرده اند که هریک باز گوینده صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است . کنیه امام " ابوجعفر " بود . مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه السلام است . بنابراین نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اکبر حضرت امام حسن علیه السلام و از سوی پدر به امام حسین علیه السلام می رسید . پدرش حضرت سیدالساجدین ، امام زین العابدین ، علی بن الحسین علیه السلام است . تولد حضرت باقر علیه السلام در روز جمعه سوم ماه صفر سال 57هجری در مدینه اتفاق افتاد . در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سید الشهداء کودکی بود که به چهارمین بهار زندگیش نزدیک می شد . دوران امامت امام محمد باقر علیه السلام از سال 95هجری که سال درگذشت امام زین العابدین علیه السلام است آغاز شد و تا سال 114ه . یعنی مدت 19سال و چند ماه ادامه داشته است .

زندگی نامه حضرت فاطمه(س)

زندگی نامه حضرت فاطمه(س)

چهارشنبه, ۲۹ بهمن ۱۳۹۳، ۰۳:۱۴ ب.ظ

نام: فاطمه بنت محمد.

پیامبر اکرم (ص) فرمود: دخترم از این جهت «فاطمه» نامیده شده که خداوند او و دوستانش را از آتش جهنم رهایى بخشیده است.

کنیه: ام‏ابیها وام‏النّبى (ص).

القاب: صدیقه، مبارکه، طاهره، راضیه، مرضیه، زکیّه، محدّثه و بتول.

مشهورترین لقب آن حضرت «زهرا» است.

منصب: معصوم سوم و یکى از پنج بانوى قدسى. همچنین آن حضرت، دختر معصوم، همسر معصوم و مادر معصوم نیز هست.

تاریخ ولادت: بیستم جمادى الآخره سال پنجم بعثت.

شاه رفـــــت ..........

شــــاه رفــــــــــــــت ..........................................................

شناخت به خود و نفس خود را خود شناسی گویند !!!

شناخت به خود و نفس خود را خود شناسی گویند !!!

خود شناسی عبارت است از شناختن جنبه های مختلف شخصیت خود.

دانستن اینکه من که هستم دارای چه نقاط قوت و ضعفی هستم ما را در رسیدن به خود شناسی یاری می کند.

علم به اینکه من:

چه خصوصیات اخلاقی دارم

چه شخصیتی دارم

می خواهم با دنیای اطراف خود چگونه ارتباط برقرار کنم

اطلاعات خود از دنیای اطراف را چگونه می خواهم به دست آورم

چگونه می خواهم تصمیم گیری کنم

در چه وضعیتی می خواهم زندگی کنم

چه خصوصیات مثبت و چه خصوصیات منفی دارم

چه توانمندی ها یی دارم

از چه کارهایی واهمه دارم

در چه کار هایی ضعف دارم

و … .

کمک فراوانی به خودشناسی و خویشتن شناسی من می کند.

امام صادق (ع) می فرمایند : هر کس پس از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: “اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم”، از دنیا نمی‏رود مگر آن که قائم آل محمد(ص) را درک می‏کند

تلنگری به خودمان!!!

تلنگری به خودمان!!!!!

انشالله .........

«لبیک یا خامنـــــــه ای لبیک یا حسین است»

هرکس شهید حق شد، همراه با حسین است

آری مسیر عشق از، عبـــاس تـــا حسین است

در کربـــــلای این عصــــر، سوگنــــد بر ابوالفضل

«لبیک یا خامنـــــــه ای لبیک یا حسین است»

انواع جان دادن انسان ها

انواع جان دادن انسان ها

انسان‌ها در هنگام جان دادن، به چهار دسته تقسیم می‌شوند:

1) مومنانی که راحت جان می‌دهند

حضرت علی (ع) می‌فرمایند:

هنگام مرگ مؤمنان، بشارتی به آنان داده می‌شود که چشمشان روشن شده و به مرگ علاقه پیدا کرده و راحت جان می‌دهد.[1]

 

2) مومنانی که به سختی جان می‌دهند

گاهی ممکن است یک مؤمن هم مراحل جان دادن سختی داشته باشد. این امر به این خاطر است که جان دادنش، کفّاره‌ی گناهانش شود.

پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید:

مرگ (و سختی‌های آن) سبب جبران گناهان مؤمنین است[2]

 

3) کافرانی که راحت جان می‌دهند!

شاید قبول این امر برای ما سخت باشد که فرد مؤمنین به سختی جان به دهد اما یک شخص کافر جان دادن راحتی داشته باشد. با این حال باید بدانیم که این امر در آموزه‌های دینی ما آمده است. اما دلیل آن را هم برای ما توضیح داده‌اند. 

امام کاظم (ع) در این رابطه می‌فرمایند:

راحت مردن کافر، به خاطر تسویه حسابی است که خداوند نسبت به کارهای نیک آنان انجام می‌دهد و این آخرین لذت یا راحتی است که برای آنان است و آخرین ثواب حسنه‌ای است که برای آنان بوده است.[3]

 

4) کافرانی که به سختی جان می‌دهند

برای این دسته از کافران، جان دادن سخت در حقیقت شروع عذابی است که برایشان مهیا شده است.

---

[1] بحارالانوار، ج6  ص153   ح8

[2] بحارالانوار، ج6  ص151   ح3

[3] بحارالانوار، ج6  ص155   ح10

کپی مطالب با ذکر صلوات آزاد است

شیعه واقعی .....

 هنگامی که حـضـرت امـام رضـا (ع) در خراسان بود، جمعی از شیعیان از راه دور بـرای

زیارت امام (ع) به در خانه‌ی ایشان آمدند دربان به نزد حضرت رفت تا برای آنها اجازه‌ی

ورود بگیرد.

حضرت در پاسخ فرمود: فعلاً کار دارم، به آنها بگو بروند.

دربان پیام را رسانید و آنها رفتند روز بعد به در خانه آمدند. باز مثل روز قبل اجازه ی 

ورود داده نشد و آنها برگـشـتند این کار دو ماه به طـول انجامید و هر بار که می‌رفتند،

اجازه‌ی ملاقات به آنها داده نمی‌شد!

 سرانجام نا امـیـد گـشته به دربان گـفتند: به حـضـرت عرض کن: ما از شـیـعـیان پدرتان 

امیرمومنان علی (ع) هستیم. دشمنان ما نسبت به ما شماتت و سرزنش می کنند که شما

به ما اجازه‌ی ملاقات ندادید اکنون سرافکنده باز می ‌گردیم، و در برابر نـیـشخند مخالفان

درمانده و بیچاره خواهیم گشت. دربان پیام را ابلاغ کرد و این بار حضرت اجازه‌ی ورود 

دادند. وقتی به حضور امام (ع) رسـیـدنـد، سـلام کـردند، اما حـضرت پاسـخـشان را نــداد

و حــتی اجـازه‌ی نـشـستن هـم به آنـهـا نــداد! آنها هـمچنان ایـسـتاده بودند و هر لـحـظـه 

نگران تر می‌شدند، سرانـجـام لب به سخـن گشودند و گفتند:

ای فرزند رسول خدا! چه شده که ما اینگونه مورد بی‌مهری شما واقع شده‌ایم و بعد از دو

ماه سـرگـردانی، باز هم به ما بی اعـتـنایی می نـمایـیــد؟ ایـنگونه دیگر آبـرویی برای مـا 

باقی نمی‌ ماند.

حضرت رضا (ع) فرمود:

           «و ما أصابکم من مصیبه فبما کسبت أیدیکم ویعفو عن کثیر» (1)

«هر نـاگواری که به شما روی می آورد به خاطــر اعـمال ناشـایـستی است که خود انجام 

داده‌اید با اینـکه خداوند بـسـیاری از آنها را می بـخشد»

آنها عرض کردند: برای چه؟ مگر ما چه گناهی مرتکب شده‌ایم؟
 
حضرت رضا (ع) پاسخ فرمود: شما ادعا می‌کنید که شیعه‌ی امیرمومنان علی (ع) هستید.

این سخن یکی از همان گناهان است، چون ادعای دروغین می کنید!

وای بر شما! هیچ میدانید شیعه‌ی امیرمومنان عـلی (ع) حـسن و حـسـیـن (ع)، سلمان، 

ابـوذر، مـقـداد، عـمار و مـحـمـد بن ابـوبکر هـستــنـد که در هـــیـچ یـک از دســتـورهای 

عـلی (ع) سرپیچی نمی‌ کردند و مرتکب کاری که نهی گردیده بودند، ‌نمی‌شدند! شما ادعا 

می‌کنید که شـیـعه هـستـیم، ولی در بـیشتر اعــمـالـتان، خـلاف کار و مـقـصـرید؛ در انـجام 

وظـایـف عــبادی خـود کوتـاهی مـی‌ورزید؛ در ادای حـقـوق برادران دینی سـسـتی به خرج 

می‌دهید و در آنجا که نـبـاید تـقـیـه (‌کتمان عقیده برای حفظ جان) ‌نمایـیـد، تقیه می کنید و 

آنجا که باید تـقیـه نمایـیـد، آن را رعایت نمی‌کنید البته اگر بگویـیـد: ما دوسـتـدار علی (ع)

 و دوسـت دوستان او هستیم، و از دشـمنان او بــیــزاریم، سخن شما را رد نمی کنم ولــی

بدانید آن ادعا ادعـای مـقـدسی است اگر کردار شما با گـفـتارتان تطبیق نکند، به هـلاکـت

می‌رسید، مگر اینکه توبه نمایید و گذشته‌ها را جبران کنید تا مشمول رحمت الهی گردید.

آنها گفتند: ای فرزند رسول خدا! از درگاه خـداوند آمرزش می‌طـلـبـیـم و توبه می‌نماییم

 و دیگر نمی‌گـویـیـم ما شیعه‌ی علی (ع) هسـتیـم، بلکه می گـویـیم مـا دوست علی (ع)

و دوست دوستان اوییم و با دشمنان شما نیز دشمنیم.
 
آنگاه حضرت رضا (ع) به آنها فرمود: آفرین بر شما ای برادران و دوستانم، بفرمایید،

بفرمایید و امام (ع) مکرر آنها را به حـضـور خـویــش فرا خــواند و یـکایک آنها را در

آغـوش گرفت، و به دربان فرمود: اینان با استغفار و توبه‌ی خود از گـناه پاک شدند، و

به خاطر دوستی شان با ما سزاوار کرامت گردیدند به امور آنها رسیدگی کن و مشکلات

آنها را رفع نما و آنچه از لوازم زندگی نیاز دارند به آنها عطا کن. (2)

(1) سوره شوری ، آیه 30

(2) بحارالانوار 68/157 تا 159

کپی مطالب با ذکر صلوات آزاد است

شهیدگمنام ...................

شهیدگمنام

• 
  
• بی نشان...